Karczma pod Rozbrykanym Kucykiem

Radagast

Jedno z moich pierwszych opowiadań.

Bullet Time

Z lufy waltera buchnął płomień… W tym samym momęcie lufę pistoletu opuścił pocisk… Rozcinając powietrze pomknął w dal…Ułamek sekundy później i kula uderza w czoło wysokiego policjanta… Odrywa kawałek skóry i kości poczym rozrywa płat czołowy mózgu… Marcin (bo tak ma na imię policjant ) nie czuje jeszcze bólu… Nic nie czuje… Tylko smutek… Podświadomie wie, że już nie ujrzy swoich córeczek Kasi i Darii…Przez chwilę widzi jak jego córeczki bawiły się dzisiaj rano… Obiecałem im że pójdziemy do kina- przebiega mu przez myśl… W tym momencie kula przeszła już przez mózg i uderza w potyliczną cześć czaszki… Rozrywa kosić na strzępy poczym razem z odłamkami czaszki i kawałkami mózgu, wypada przez krwawą dziurę w potylicy Marcina… Marcin przestaje widzieć co się dzieje wokół niego, przed oczyma stają mu tylko obrazy… Jego ciało osuwa się i pada na kolana…Umieram – myśli- To już koniec… Z rany na czole bucha krew i zalewa mu twarz… Mimo iż już nie widzi słyszy głos człowieka którego ścigał – Buhahahahhhahahah, mówiłem palancie żebyś k***a dał z tym całym śledztwem spokój bo cię zajebie… Marcin pada na ziemię ochlapując ją gorącą krwią- !!!TO KONIEC!!! KONIEC!!! UMIERASZ!!!- słyszy jakby z oddali- Wiem myśli to już koniec, koniec koniec koniec… ogarnia go cisza i błogi spokój… Widzi swoje córeczki biegną do niego, za nimi biegnie jego żona… Rozgląda się i ciemność zamienia się w światłość… Znajduje się na porośniętej pięknymi kwiatami łące i czuje się wspaniale… Niczym się nie martwi czuje tylko spokój i rozpierającą go radość…